Oleh Zafar Bangash
Walaupun kritikan terhadap Israel dan
Zionis mendominasi Persidangan Antarabangsa Menentang Fahaman Ras (Racism)
anjuran PBB di Durban, Afrika Selatan baru-baru ini, kehidupan penduduk Palestine
yang dijajah Israel tidak banyak berubah kerana tentera Zionis
masih terus menindas mereka dengan kejam. Meski pun Israel kini mengambil
tindakan untuk melumpuhkan pejuang Palestine dan bukan membunuh mereka
(untuk menutup jumlah kematian), angka penduduk Palestine yang terbunuh
sentiasa bertambah.
Salah seorang daripada mereka yang syahid
ialah Fayeq Abu Siyam, 30, yang terbunuh akibat tembakan daripada
helikopter Israel pada 10 September lalu. Walau bagaimana pun pihak Pejuang
Islam tidak mendiamkan diri dan telah membunuh lima orang askar Israel dan
mencederakan berpuluh-puluh orang yang lain dalam tiga operasi berasingan
pada 9 September lalu.
Dalam masa yang sama, Israel masih
meneruskan rancangan mereka untuk menjajah lebih banyak bumi Palestine,
termasuk rancangan untuk menghalau rakyat Palestine dari al-Quds (wilayah
Islam di Baitulmaqdis) dan menghadkan mereka ke kawasan-kawasan seumpama
kem tahanan di Tebing Barat.
Amerika Syarikat (AS) pula terus menyokong
Israel, contohnya apabila ahli politik utama AS mengadakan demonstrasi
pro-Israel di New York pada 23 September lalu bagi menyaingi
demonstrasi-demonstrasi penyokong Palestine yang diadakan pada bulan September yang
merupakan ulang tahun permulaan intifada al-Aqsa.
Keadaan yang menekan seperti pembunuhan
penduduk Palestine, pengepungan bandar-bandar dan kampung-kampung di Palestine, kelumpuhan ekonomi dan kekurangan air dalam keterikan cuaca
sekarang mungkin akan menyebabkan rakyat Palestine dan penyokong mereka
merasa putus asa. Walau bagaimana pun hal ini bukanlah gambaran sebenar
situasi di Palestine. Penentangan berani yang dilakukan oleh rakyat Palestine
telah meninggalkan kesan yang mungkin tidak pernah kita fikirkan
beberapa bulan dahulu. Beberapa perubahan ketara telah berlaku di wilayah
yang ditakluki di Palestine.
Ha’aretz, sebuah akhbar Yahudi dalam
laporannya pada 5 September menulis: “Radio Israel melaporkan bahawa
seramai 62 orang pelajar sekolah tinggi Israel telah
mengisytiharkan pada hari Rabu (5 September) dalam sepucuk surat kepada
perdana menteri Ariel Sharon bahawa mereka enggan berkhidmat dalam
angkatan tentera Israel dan menyifatkannya sebagai operasi kejam tentera
di wilayah-wilayah Palestine.” Remaja itu juga menggesa remaja Israel
lain menuruti langkah mereka.
Ha’aretz juga melaporkan reaksi
pegawai-pegawai kerajaan dan ahli politik terhadap perkembangan tersebut.
“Penggubal undang-undang Zevelun Orlev dari Parti Keagamaan Nasional
menyifatkan surat tersebut sebagai satu amaran. Dia mendesak tenaga
pengajar kumpulan remaja tersebut menyiasat punca yang menyebabkan remaja
merasa tersisih daripada negara mereka.”
Tindakan mereka ini bukanlah menunjukkan
bahawa Israel mula membenci kekejaman yang dilakukan ke atas rakyat Palestine, sebaliknya tindakan itu disebabkan mereka takut mati. Sekarang
ini empat orang askar Israel berada dalam penjara kerana enggan berkhidmat
dalam tentera dan sekurang-kurangnya 60 orang tentera simpanan masih tidak
melaporkan diri.
Hal ini berlaku meski pun tentera Israel
diberi kebebasan mutlak untuk membunuh dan melumpuhkan rakyat Palestine.
Kebebasan ini diambil kesempatan oleh penduduk Yahudi bersenjata di
wilayah Palestine yang turut membunuh orang awam Palestine setelah
memerangkap mereka.
Dari masa ke semasa wartawan Amerika
sendiri terpaksa melaporkan mengenai jenayah-jenayah ini. Jack Kelly dari
akhbar USA Today melaporkan bahawa pada 4 September lalu sekumpulan
penduduk haram yang berasal daripada Brooklyn, AS, membunuh penduduk Palestine
di bandar al-Khalil, Hebron. Penjenayah-penjenayah yang
dilahirkan di AS ini menggelar rakyat Palestine sebagai “sampah
Muslim.”
Dalam menceritakan tindakan kumpulan itu
yang dianggotai oleh seorang lelaki bernama Avi Shapiro dan 12 orang
penduduk haram Yahudi lain, Kelley menulis: “Semasa bersembunyi di dalam
parit berhampiran jalan itu, Shapiro ketua kumpulan tersebut telah memberi
arahan kepada ahli kumpulan supaya mengepung mana-mana teksi,
‘menembak’ dan membunuh seberapa ramai penumpang ‘Arab penghisap
darah’ yang boleh.” B’Tselem, sebuah kumpulan hak asasi kemanusiaan
Israel melaporkan bahawa penduduk haram Yahudi telah membunuh
sekurang-kurangnya 119 orang rakyat Palestine di Tebing Barat dan Gaza
sejak bermulanya intifada. Namun tiada akhbar atau televisyen yang berani
merujuk kepada tindakan ini sebagai suatu jenayah.
Malah, CNN telah memberi arahan kepada
wartawannya supaya melaporkan jenayah yang dilakukan oleh Israel dengan
menyebutnya sebagai “kematian orang Palestine” dan tidak merujuk kepada
Gilo sebagai “wilayah yang ditakluki Israel.” Gilo yang ditakluki
sejak tahun 1967 merupakan salah sebuah daripada penempatan haram Zionis
yang beroperasi sebagai pengkalan untuk mengetatkan kawalan ke atas
Baitulmaqdis. CNN mahu wartawannya merujuk kepada kawasan itu sebagai
“tempat tinggal Yahudi.”
Pada 27 Ogos lalu, kereta kebal Israel
telah menceroboh Beit Jala, bandar berhampiran Baitulmaqdis yang didiami
oleh majoriti penduduk Kristian Palestine dalam percubaan untuk menghalang
serangan ke atas penduduk haram Zionis di Gilo. Walaupun mereka berjaya
dihalau keluar dari kawasan itu tiga hari kemudian, tentera Israel telah
menyebabkan banyak kerosakan ke atas harta benda dan tempat ibadat.
Kereta-kereta kebal Israel meninggalkan perkarangan gereja Lutheran Beit
Jala pada 30 Ogos. Mereka juga memasuki masjid bersebelahan gereja itu.
Pada 31 Ogos, kereta kebal Israel memusnahkan dinding biara Armenia yang
bersebelahan untuk membina laluan kenderaan tentera ke kem pelarian Aida.
Rancangan Israel memang jelas. Sharon
berusaha untuk menakluki semula wilayah Palestine di Tebing Barat dan Gaza.
Malah, memang itulah polisi Israel sejak dahulu lagi. Walau bagaimana pun,
rancangan mereka ini telah mendapat tentangan daripada pihak Palestine.
Pada 25 Ogos, tiga orang anggota Barisan Popular Pembebasan Palestine
(PFLP) telah menyeludup masuk ke pos tentera di Gaza dan membunuh tiga
orang tentera dan mencederakan tujuh orang yang lain. Dua orang daripada
komando Palestine itu telah syahid sementara seorang lagi berjaya
menyeludup keluar.
Tindakan ini meninggalkan satu kesan berat
ke atas moral tentera Israel. Tidak hairanlah jika Israel bertindak ganas
keesokan harinya dengan melancarkan serangan peluru berpandu ke pejabat
Mustafa al-Zibri di Ramallah. Setiausaha agung PFLP yang berusia 63 tahun
itu telah syahid dalam serangan tersebut. Seorang jurucakap Jabatan Negara
AS yang merujuk kepada kritikan-kritikan terdahulu negara itu terhadap
tindakan seumpama ini yang disifatkannya sebagai ‘serangan terancang’
Israel berkata: “Pandangan kami terhadap serangan sedemikian sememangnya
sudah diketahui umum.” Walau bagaimana pun dia tidak mengulas lebih
lanjut. Amerika ialah penyokong utama jenayah Zionis seperti yang
ditunjukkan dengan jelas di Persidangan Durban itu sehinggakan semua orang
menyedarinya.
Perjuangan ke atas Palestine mestilah
dilakukan di Tanah Suci. Rakyat Palestine melakari episod baru dengan darah
mereka. Namun perjuangan ini tidak akan mudah. Umat Islam telah melencong
jauh daripada jalan Islam menyebabkan mereka memerlukan tempoh masa yang
panjang untuk kembali ke jalan sebenar. Rakyat Palestine telah memulakan
proses itu. Buktinya, mereka tidak lagi gentar untuk mati. Sebaliknya puak
Zionislah yang merasa kecut perut. Ketakutan ini digambarkan oleh
ketandusan pengunjung ke kompleks membeli belah di Tel Aviv dan
Baitulmaqdis, kafe dan restoran yang ketiadaan pelanggan dan kekurangan pelancung
ke Israel. Malah puak Zionis sendiri tidak berani menjejakkan
kaki: beberapa kem remaja yang biasa dianjurkan oleh penduduk Yahudi
keturunan Amerika di wilayah ditakluki Palestine telah dibatalkan. Hal ini
menaikkan kemarahan kumpulan Zionis tersebut. Hakikatnya, walau pun Zionis Barat menyokong Israel dari jauh, apabila berlaku sesuatu kesusahan
mereka tidak mahu terlibat sama.
Turut jelas ialah kegagalan Zionis untuk menarik pendatang baru tinggal di wilayah Palestine. Selama lebih daripada dua tahun, mereka telah berusaha menarik Yahudi (dan juga bukan Yahudi) daripada Russia dan Latvia dengan menjanjikan pekerjaan dan tempat tinggal. Yahudi Russia dan Latvia yang menderita akibat kejatuhan pemerintahan komunis ini mudah tertarik tetapi mudah pula putus asa. Hampir 40 peratus daripada kawasan penduduk haram Yahudi di Tebing Barat masih kosong.
Tidak kurang juga kesan intifada ke atas
ekonomi Israel. Hasil perjanjian Oslo
pada tahun 1993, pelaburan masuk mencurah-curah ke Israel. Walau bagaimana pun, kini hampir semuanya telah terhenti dan tenaga buruh murah
daripada Palestine juga sukar didapati. Sememangnya, perkara ini membawa
implikasi yang lebih besar ke atas rakyat Palestine kerana lebih daripada
separuh penduduknya telah tidak mempunyai pekerjaan selama hampir setahun.
Rakyat Palestine mengalami kesusahan yang amat sangat disebabkan dilema
mereka dalam perkara ini. Sekiranya
mereka tidak berkerja mereka akan kebuluran, tetapi sekiranya mereka berkerja
dengan Israel mereka akan membantu menambah cengkaman Zionis ke
atas bumi sendiri.
Namun, perubahan sebenar berlaku dari segi pandangan umum. Rakyat Palestine kini percaya bahawa mereka mampu bangun menentang Zionis. Kegagalan puak Zionis untuk menakluki mana-mana bandar atau kampung Palestine untuk sesuatu tempoh yang lama adalah kesan secara langsung daripada pandangan ini. Rakyat Palestine kini bersedia untuk mati syahid. Sememangnya, sebaik sahaja seseorang hilang rasa takut untuk mati, tiada sebarang kuasa dunia yang boleh mengalahkan mereka. Kesannya rakyat Palestine menjadi semakin berani untuk mati, sebaliknya puak Zionis menjadi semakin pengecut.
Gerakan intifada ini juga telah
menjejaskan ekonomi Israel. Walaupun Israel menerima sumbangan yang banyak
daripada AS (AS$92 bilion setakat ini), struktur ketenteraan Israel masih
memberi kesan ke atas ekonomi. Israel mempunyai tentera seramai 50,000
orang. Namun, disebabkan oleh intifada, keperluan perkhidmatan tentera
untuk remaja dan orang dewasa juga bertambah. Israel memerlukan
sekurang-kurangnya 300,000 orang anggota tentera untuk menumpaskan gerakan
intifada (kalaulah ia boleh dilakukan). Ekonomi Israel pastinya akan
terjejas dan lebih lama intifada berlaku maka akan lebih teruklah
kesannya ke atas ekonomi Israel.
Terdapat juga satu lagi faktor: semua penindas dan pembuli sememangnya pengecut. Beberapa buah syarikat sekarang secara terang-terang mengiklankan peluang pelaburan di luar negara. Hal ini merupakan perkembangan baru. Kalau dahulu tindakan ini disifatkan sebagai pengkhianatan terhadap negara, ia kini tidak lagi menjadi masalah. Disebabkan intifada, Yahudi Israel kini tertanya-tanya sampai bilakah mereka boleh tinggal di wilayah ditakluki Palestine. Pergerakan Islam Palestine perlulah membuat perancangan teliti dan tepat demi kepentingan masa depan mereka.
Diterjemahkan daripada artikel Israel feeling the pressure as world shows its support for the intifada, Crescent International, 16 September 2001. (http://www.muslimedia.com/isr-pressure.htm)
Terjemahan
: Mak Andak
Hits: